Agregacja portów LAN - scenariusze

Podstawowe informacje

Link Aggregation według IEEE 802.1AX-2008 (wcześniej IEEE 802.3ad) opisuje równoległe łączenie kilku połączeń (kabli) sieciowych. Korzyści Link Aggregation w porównaniu z tradycyjnym połączeniem za pośrednictwem pojedynczego kabla:

• większa prędkość połączenia
• większa niezawodność

Link Aggregation pozwala na podział ramek Ethernet na wszystkie dostępne fizyczne połączenia jednego LAG. W ten sposób możliwa prędkość połączenia przekracza przepustowość jednego fizycznego połączenia.

Dla dystrybucji (Frame Distributor) nie są jednakże zdefiniowane przez standard IEEE żadne konkretne algorytmy. Jedynie wymagane jest:

• kolejność ramek określonej transmisji danych nie może być zmieniona
• ramki nie mogą być powielone

Przy statycznym Link Aggregation wszystkie parametry konfiguracji są raz konfigurowane na obu komponentach jednego LAG.

Protokół Link Aggregation Control Protocol (LACP) pozwala poza tym na wymianę informacji odnośnie do Link Aggregation pomiędzy członkami jednej Link Aggregation. Informacje te zawarte są w LACPDUs (Link Aggregation Control Protocol Data Units).

W LACP każdy poszczególny port może zostać skonfigurowany jako aktywny LACP lub pasywny LACP:

• pasywny LACP: port standardowo nie przekazuje LACPDUs. Jedynie jeżeli druga strona ma skonfigurowany aktywny LACP port ten przekazuje LACPDUs (preference not to speak unless spoken to),
• aktywny LACP: port ten przekazuje LACPDUs - niezależnie czy strona przeciwna ma skonfigurowany pasywny LACP lub nie (a preference to speak regardless).

LACP zapewnia w przeciwieństwie do statycznego Link Aggregation następujące korzyści:

• awaria jednego fizycznego połączenia zostaje rozpoznana nawet w przypadku, kiedy przebiega ono przez konwerter mediów i przez co status połączenia pozostaje na porcie switcha Up. W tym przypadku informacja LACPDUs na tym połączeniu nie jest dostępna i dlatego jest ono usuwane z tego LAG. Zapobiega to utracie pakietów,
• oba urządzenia mogą nawzajem potwierdzić konfigurację LAG. W przypadku statycznego Link Aggregation błędy konfiguracji i okablowania nie są tak szybko rozpoznawane.

Scenariusz 1: FreeBSD i switch CISCO (LACP)

Ten przykład przedstawia połączenie dwóch interfejsów na komputerze z systemem FreeBSD do switcha, jako jednego linku z równoważeniem obciążenia (load balancing) i możliwością pracy awaryjnej (failover).

Na switchu Cisco przypisujemy FastEthernet0/1 i FastEthernet0/2 do jednej grupy channel-group 1:

We FreeBSD tworzymy interfejs lagg używając fizycznych interfejsów sieciowych fxp0 i fxp1:

Status interfejsu możemy zobaczyć poprzez komendę:

Porty oznaczone jako ACTIVE są częścią aktywnej grupy zagregowanych portów, która została wynegocjowane ze switchem:

Scenariusz 2: FreeBSD i switch CISCO (Failover)

Tryb Failover może zostać użyty w konfiguracji, w której transmisja zostanie przełączona na port zapasowy, po tym gdy zostanie utracony link na głównym interfejsie. W celu konfiguracji takiego trybu pracy podnosimy fizyczne interfejsy fxp0 i fxp1, a następnie tworzymy interfejs lagg:

Interfejs lagg powinien teraz wyglądać tak:

Scenariusz 3: FreeBSD Failover pomiędzy LAN i WLAN

Niektórzy użytkownicy mogą chcieć zdefiniować połączenie bezprzewodowe jako zapasowe, gdy połączenie kablowe nie jest dostępne. Jest to możliwe z użyciem jednego adresu IP z pomocą agregacji portów.

W tym ustawieniu nadpisujemy adres MAC karty bezprzewodowej, aby zgadzał się z MAC adresem interfejsu lagg, który jest dziedziczony po interfejsie przewodowym.

W poniższym przykładzie, interfejs przewodowy, bge0 jest głównym, a bezprzewodowy wlan0, jest zapasowym. Interfejs wlan0 został utworzony z karty bezprzewodowej iwn0. Pierwszym krokiem jest sprawdzenie MAC adresu karty przewodowej:

Zmieniamy adres MAC karty bezprzewodowej:

Podnosimy interfejs bezprzewodowy, bez ustawiania na nim adresu IP:

Teraz podnosimy interfejs bge0. Tworzymy interfejs lagg z bge0 jako głównym i wlan0 jako zapasowym:

Interfejs powinien teraz wyglądać tak:

Ostatecznie, uruchamiamy klienta DHCP aby pobrać adres IP z sieci:

Scenariusz 4: Switche TP-LINK

Poniżej zaprezentujemy możliwość agregacji portów na switchach TP-LINK, metodą statycznej konfiguracji, oraz poprzez LACP.

Z menu "Switching" wybieramy pozycję LAG. Pojawi się tablica z bieżącą konfiguracją agregacji portów, oraz z wyborem metody hashowania - pozostawiamy metodę opartą o MAC adresy źródłowe i doceloweg pakietów:

Aby włączyć statyczną agregację przechodzimy do zakładki "Static LAG", gdzie można zaznaczyć porty wchodzące w skład grupy, w przykładzie poniżej LAG1:

Po skonfigurowaniu interfejsów 2 i 3 jako należących do grupy LAG1 uzyskujemy taki efekt w tablicy LAG:

Ciekawszą możliwością jest LACP (dynamiczne tworzenie grup LAG). Włączamy LACP dla portów 2 i 3 na switchu numer 1 (192.168.0.1). Opcja "Admin Key" musi być taka sama dla portów, które chcemy mieć w obrębie jednej grupy LAG:

To samo robimy na switchu numer 2 (192.168.0.2) - nie łączymy jeszcze portów obu switchy ze sobą, aby uniknąć pętli i sztormów broadcastowych (STP jest wyłączone):

Po ustawieniu obu switchy możemy fizycznie połączyć interfejsy. W efekcie, po wynegocjowaniu agregacji portów przez LACP uzyskujemy taki obraz tablicy LAG:

Porty 2 i 3 zostały przypisane do grupy LAG1, dysponujemy teraz maks. przepustowością 2Gb/s pomiędzy switchami:

Należy pamiętać, że pojedyncza transmisja (z mac adresu 1 do mac adresu 2) pomiędzy grupami portów LAG może maksymalnie osiągnąć prędkość pojedynczego portu wchodzącego w skład grupy LAG.

Porady BESTPARTNER

Dbając o dobro naszych Klientów, zamieszczamy dzia3 porad dotyczących sieci, konfiguracji urządzen i oprogramowania, sposobów wykonywania po3ączen.

1. Teoria WLAN.
2. Łączenie anten.
3. Instalacja karty WU-221P (ATMEL FastVNET) dla Windows.
4. Wybór optymalnego kabla.
5. Ilu użytkowników do jednego AP?
6. Instalacja karty WU-221P pod Linuxem.
7. Optymalny dobór kanałów.
8. Wireless LAN w praktyce - zastosowania.
9. Konfiguracja filtra pakietów w AP IWE 1100 PRO/PRO MAX.
10. Przykładowe użycie mechanizmu SNMP w AP Interepoch.
11. EIRP, dBm, dBi - przeliczanie.
12. Ochrona przeciwprzepięciowa sieci LAN.
13. Podstawy bezpieczeństwa w sieci bezprzewodowej.
14. Duplikowanie się pakietów na łączach WLAN.
15. Tabela parametrów kabli koncentrycznych.
16. Raport z testów urządzeń airHaul Nexus firmy smartBridges.
17. Połączenie mostowe 5 GHz z użyciem urządzeń CA8-4.
18. Odczyt RSSI za pomocą z_shell w urządzeniach CA8-4.
19. Ustawianie prędkości połączenia w urządzeniach CA8-4.
20. Połączenie WDS w urządzeniach Compex WPP54
21. Propagacja i tłumienie fal radiowych
22. Rodzaje złącz koncentrycznych
23. Złącza światłowodowe
24. Standardy bezprzewodowe 802.11ac i 802.11ad
25. Mikrotik Routerboard jako koncentrator PPPoE
26. Konfiguracja Mikrotik Routerboard jako Hot Spot
27. Autoryzacja MAC: Ubiquiti AirOS 5.5 + FreeRADIUS + MySQL
28. Tłumienie fali elektromagnetycznej w deszczu
29. BPG: Mikrotik + BIRD routing daemon
30. Jaką dobrać antenę dla Twojego operatora transmisji danych?
31. W jaki sposób umiescić na stronie WWW dostępny dla wielu uzytkowników strumień video ?
32. Mikrotik - jak skonfigurować tunel EoIP lub VPLS (i test RB750)
33. Iperf - przykłady użycia, pomiar parametrów sieci
34. Konsumpcja przepustowości w transmisji audio / video
35. Agregacja portów LAN - scenariusze
36. Obiektywy do kamer i ich kąt widzenia
37. Jak umieścić obraz z kamery IP na stronie WWW (wideo)
38. Szyfrowanie połączeń WLAN (przykład UBNT)
39. Jak wysłać obraz z kamery lub rejestratora IP do Youtube?